Stoom uit m’n oren. Pubergedrag.

Ik heb hem nooit goed bedankt, bedacht ik me afgelopen week.

Pubergedrag natuurlijk.

Ik baalde er stevig van, dat ik middag na middag bij de conrector op z’n kamer moest komen zitten.

Duitse woordjes stampen.

Echt joh!

Wat een ge-wel-di-ge manier om je zonnige herfstmiddagen te besteden.

Daar zat ik in een hoek aan een tafeltje.

Terwijl die strenge, hardvochtige man zelf aan zijn grote bureau belangrijk werk aan het doen was.

…

Ooit had ik me naast Nederlands, Engels, Duits, Frans, ook ingetekend voor Latijn.

Haha. Hoogmoed komt voor de val.

Engels ging als een speer.

Met Tirocinium Latinum was ik na 6 weken al klaar, geloof ik.

En ook Frans had ik, zodra het mocht, laten vallen als een baksteen.

Maar ja, je moest een tweede vreemde taal.

En omdat ik de een na de andere Duitse SO verknalde, eindigde ik in die bedompte conrectorskerker in gebouw 2.

…

Zodra ik over het schoolsysteem ga praten, komt er stoom uit m’n oren.

(En lees die zin goed: ik heb het over het systeem, niet over alle individuele docenten en hun mateloze inzet en motivatie om tegen het systeem in er toch nog wat van te maken!)

Thijs Lindhout beging de fout om me te vragen naar wat ik over school dacht. En dus ging ik los. Je kunt het hier beluisteren.

(Ik heb ooit een half jaar coaching in diplomatiek communiceren gehad. Als je me een beetje kent, hoor je hoe ik uit alle macht probeer om die lessen goed toe te passen in dat gesprek…)

…

Laten we er voor vandaag 1 ding uitpikken:

NADENKEN

Van alle tijd die je op school rondhangt, wordt misschien maar 2% gebruikt om je werkelijk zelf te leren nadenken.

Achter die zin horen 25 uitroeptekens!

Ik vind dat echt belachelijk. Amazingly belachelijk.

98% van de tijd word je zoet gehouden met het reproduceren van het denkwerk van andere mensen.

Zelfs bij filosofie.

Precies navertellen wat Plato, Aristoteles en Descartes ooit dachten, is nog steeds niet zelf nadenken.

Bij mij verschoof dat percentage op de universiteit misschien naar 10 of 20 procent. En ook toen was het maar bij 1 of 2 vakken, dat de professoren je dwongen om werkelijk je eigen denkwerk te doen.

Te bizar.

…

Reproduceren is saai.

Reproduceren is relatief makkelijk, ook al vraagt het discipline en doorzettingsvermogen (en dat is ook niet voor niets).

Zelf kunnen nadenken is veel waardevoller.

En zelf nadenken is oneindig veel vaker nodig in je dagelijks leven en werk. Voor de rest van je leven.

…

Veel mensen hebben de indruk dat ze nadenken, puur omdat er gedachten door hun hoofd gaan.

Sorry, maar dat is niet precies hetzelfde.

…

Dus vind ik het heerlijk om mezelf te helpen met nadenken.

En andere mensen ook.

Door ze uit te dagen, vragen te stellen, modellen te delen, ze te dwingen om werkelijk hun eigen mening te vormen over hun eigen situatie.

Door scenario’s te ontwikkelen, alternatieve oplossingen te brainstormen, door op zoek te gaan naar de aller-, aller-, allerbeste manier om hun meest urgente, prangende probleem op te lossen.

…

Wat is op dit moment het meest urgente, prangende probleem in jouw bedrijf?

En waarom is dat probleem er nog steeds?

Hoe hard heb je wérkelijk nagedacht over oplossingen?

Hoeveel uur of hoeveel dagen heb je al geïnvesteerd in dat nadenken?

Hoeveel verschillende denktechnieken heb je ervoor gebruikt?

Hoeveel aantekeningen heb je gemaakt tijdens dat nadenken?

…

En hoe cool was het geweest, als ze je dat nou gewoon meteen op school hadden geleerd?

Naast al die tafels, rijtjes, plaatsen, jaartallen, meningen van anderen en het getal Pi tot 17 cijfers achter de komma.

…

Met mijn Duits is het net voor de diploma-uitreiking, toch nog goed gekomen.

Ik haalde een vette 9,8 voor m’n centraal schriftelijk eindexamen. Teksten lezen, dat is lekker makkelijk.

En daarmee werd m’n schamele 5,2, opeens gemiddeld naar een 7,5.

En dat, beste Taco, ronden we af naar een 8.

Een acht op m’n eindlijst!

Uiteindelijk had ik dat natuurlijk toch echt te danken aan meneer van Dijke, de conrector.

Anders had ik al die woorden in die tekst echt niet begrepen.

Dus mocht u dit lezen: alsnog heel hartelijk bedankt voor al uw strenge moeite voor mij. Echt.

Werkze vandaag,
Taco

P.S. In het Extreem Productief Programma zit een hele module over beter nadenken. Hoe doe je dat nou praktisch? En hoe help (dat is diplomatentaal voor: dwing) je je teamleden om beter denkwerk te doen? Je kan je hier aanmelden.

Als je weet dat beter denkwerk je hele leven gaat verbeteren, dan is dit een no-brainer. Ik heb het al zo vaak gezien; en ik gun het jou ook! Maar dan moet je wel even in actie komen nu.