Een euforisch momentje. In de lobby bij de Abdijbar.

Vorige week had ik even een euforisch momentje.

Ik zat in de lobby van een hotel waar ik vroeger vaak kwam voor conferenties en trainingen.

Grappig om nu weer langs de Abdijbar te lopen; en herinneringen op te halen aan mooie avonden en prachtige gesprekken.

In die lobby zat ik met m’n smartphone in m’n hand. Maar dan verkeerd om. Alsof het een dicteerapparaat was.

Met m’n andere hand kon ik nog net m’n laptop bedienen. Gelukkig heb ik grote handen.

Zo kon ik door m’n inbox scannen.

Want dat was ik aan het doen.

Mail verwerken.

Maar dan anders.

…

Wat is eigenlijk de output van je werk? Het resultaat? De toegevoegde waarde van jouw werk?

Goeie vraag van Andy Grove.

Werk je aan de lopende band? Dan is het snel duidelijk. Zoveel mogelijk naaimachines per uur maken.

Elke naaimachine die van de band dondert, telt niet meer mee.

Als anesthesist lukt het ook nog wel: het aantal geslaagde narcoses per dag.

Elke patiënt die tijdens de operatie wakker wordt, telt niet meer mee.

Maar als manager, directeur of ondernemer?

Hoe meet je dan je productiviteit, je output?

…

Volgens Andy moet je in elk geval ook alles meerekenen wat jij niet persoonlijk zelf doet, maar wat je teamleden doen.

Als jij iemand op kantoor vraagt om even de afwasmachine uit te ruimen, dan hoort dat bij jouw output. Zou thuis ook leuk zijn.

Maar het is nog niet klaar.

Eigenlijk moet je ook het werk meerekenen van iedereen om je heen, die je direct of indirect beïnvloedt. Als jouw kennis en inzichten die mensen productiever maken, dan is dat ook jouw output, zegt Grove.

…

Ik maak het graag nog ietsje extremer.

Zo ben ik.

Als je het helemaal slim wilt doen, neem je die output volgens Andy — en trek je er alle directe resultaten van jouw eigen werkuren vanaf.

Die mag je in mijn sommetje niet meer meerekenen.

Alles wat je zelf doet, dat is dan maar jammer.

Want als je zo gaat rekenen, dan stimuleert dat je om nog veel fanatieker te gaan delegeren.

En zoveel mogelijk via je team te werken.

Jij gaat vooral nadenken.

Problemen oplossen. Inzichten delen. Je mensen opleiden en coachen.

Zij doen in principe het werk zelf.

En uiteindelijk verhoogt dat de productiviteit van iedereen.

Bovendien zorgt het ervoor, dat je team of bedrijf ook door kan draaien, wanneer jij een keer verliefd wordt en twee weken lang met hartjes in je ogen voor je uit zit te staren.

…

Dus daarom was ik daar op die bank in de lobby bezig met een experimentje.

Geïnspireerd door Zarayda had ik met Daniëlla afgesproken, dat zij voortaan mijn e-mail zou beantwoorden.

Die stap om ook m’n mail te delegeren, had ik natuurlijk veel te lang uitgesteld. Waarschijnlijk omdat ik zelf zo akelig snel ben met mail.

Heel slecht excuus.

Efficiënt is lang niet altijd hetzelfde als effectief.

…

En dit ging eigenlijk heel lekker.

Ik sprak mijn antwoorden op alle mails in, in een vriendelijk voiceberichtje voor Daniëlla.

Zo blij werd ik.

Het voelde euforisch!

In 7 minuten was ik klaar.

Had me anders een uur gekost.

En ik hoefde helemaal niets te typen.

Dat alleen al voelt mega-luxe.

…

Bovendien was ik exact het werk aan het doen, waarmee ik zelf de meeste waarde toevoeg: nadenken, reacties verzinnen, plannen maken.

Het zorgvuldig formuleren van zinnen, en het intikken daarvan, kon ik met een gerust hart overlaten aan Daniëlla.

Samen hadden we opeens een stuk meer impact.

Mijn productiviteit ging stevig omhoog.

En met die vrijgekomen tijd kan ik weer meer mensen helpen.

Mooi toch?

Zoiets kun jij vast ook verzinnen in jouw werk.

En ze leefden nog lang en gelukkig,
Taco

P.S. Eerder die week zag ik met een superhandige techniek, dat mail verwerken één van de bottlenecks ging worden in de groei van m’n bedrijf.

Diezelfde techniek leg ik je graag uit bij het Extreem Productief programma. Profit of non-profit? Dit gaat je echt nieuwe inzichten opleveren.

Waarom zou je wachten? Als je je nu aanmeld, is het maar vast geregeld. Kan je direct oplossingen verzinnen voor jouw productiviteits-struggles.