Perry Marshall, mijn grote inspirator, trekt eens per jaar met een kleine groep door West-Ierland.
Deze keer waren 9 Amerikanen van de partij.
En Marleen en ik.
…
We ontmoetten elkaar op zaterdagavond op een pleintje buiten de pub in Cork.
Heerlijk in het zonnetje met een flink glas stout.
Dat voelde nog even echt als vakantie.
De rest van de week werd het flink aanpoten.
Van bed and breakfast naar bed en breakfast, via kronkelende weggetjes, bergpassen met prachtige vergezichten en oud-keltische bronnen en ruïnes.
In de loop van de week zagen we steeds meer van de oceaan.
Tot we op donderdag aan boord stapten van een klein oranje pontje, voor de oversteek naar The Great Blasket Island.
Daar zaten we zonder stroom en warm water, maar op de een of andere manier deed het me toch erg denken aan het eiland Maui in Hawaii.
…
Voor lunch en diner konden we meestal in een pub terecht.
Het platteland van Ierland zit stampvol pubs.
Tijdens een van die lunches kwam het gesprek op leidinggeven.
We hadden het erover hoe belangrijk het is om goede vragen te stellen aan je mensen.
Voor mij sowieso een thema: goede vragen stellen.
Pat, één van de ondernemers aan tafel, vertelde dat hij daar juist een enorme hekel aan heeft:
“Als ik een bepaalde situatie zie, heb ik vaak meteen door wat er moet gebeuren. Ik zie meteen de oplossing. Dan is het toch veel handiger om gewoon te vertellen hoe het zit?”
Ik snapte precies wat hij bedoelde.
Maar wist niet zo goed hoe ik moest reageren.
…
Totdat we die middag verder onderweg waren naar het prachtige plaatsje Glengarriff. Halverwege viel bij mij het kwartje.
En dus ging ons gesprek verder op de parkeerplaats voor de volgende b&b.
“Natuurlijk heb je geen zin om vragen te stellen aan je teamleden,” zei ik. “Want jij bent geen manager.”
“Je bent ondernemer.”
“Of eigenlijk ben je een innovator.”
“Daarom heb je ook een CEO aangenomen, zodat jij niet hoeft te managen.”
Als je juist wél manager bent, of directeur, of ondernemer met een hart voor managen, dan is dat vragen stellen enorm belangrijk.
Door vragen te stellen, train je je team om na te denken.
Je daagt ze uit.
Je dwingt ze om zelf problemen op te lossen.
Om een stap extra te zetten.
En meer verantwoordelijkheid op zich te nemen.
Een mooi vraag die ik vaak stel is bijvoorbeeld:
‘Wat zou jouw voorstel zijn?’
Of als het een écht groot probleem is:
‘Neem wat tijd om 9 verschillende scenario’s te bedenken, om dit probleem voor eens en altijd op te lossen.’
Tijdens m’n online training over delegeren, wil ik het graag met je hebben over je team.
En over hoe jij leidinggeeft.
Wat kun jij zelf doen om je team betrouwbaarder te maken?
Wat moet je doen om met een gerust hart taken, klussen en projecten aan ze over te laten?
Welke vragen mogen jouw medewerkers niet meer aan jou stellen?
Dat gaat je overmorgen al veel tijd besparen!
Hoe zie je snel of het zin heeft om te delegeren, of dat je het toch beter zelf kunt doen?
En hoe kun je flink wat geld besparen of verdienen, door juist meer te gaan delegeren?
…
Die training werkt heel simpel.
Je zit gewoon achter je eigen computer.
Meld je snel hier aan, deze online training is zelfs helemaal gratis voor jou.
Tot woensdag,
Taco
P.S. Ik zit er een beetje over te twijfelen of ik deze online training na de zomer nog blijf geven.
Ik heb de knoop nog niet doorgehakt, maar ondertussen geef ik ‘m ondertussen al een paar jaar.
En krijg er elke keer weer erg enthousiaste reacties op.
Dit is écht de moeite waard om even tijd voor vrij te maken:
Super bedankt! Zeker zeer nuttig.
— Elizabeth Njeru
Grappig hoe zelfs zo’n indirecte coaching me aan het denken heeft gezet en al wat zaken concreter heeft gemaakt.
— Wouter Bijl
‘Beste Taco, ik vind dit geweldig.’
— Bas Schweitzer
Heb een A3 papier vol aantekeningen gemaakt. Inspirerend om terug te lezen. Dank voor deze online training, goede tijdinvestering.
— Bert van der Veen
Beste Taco, ik wil je heel erg bedanken voor deze online training, was zeer waardevol en ga zeker met je tips aan de slag.
— Peter Veloo
‘Enorm bedankt voor deze mooie sessie, ben enorm geïnspireerd!’
— Katja Bullwinkel
Add comment